1
استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
2
کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی روستایی، دانشگاه اصفهان، زاهدان، ایران.
چکیده
توزیع متعادل امکانات و خدمات، گامی در جهت از بین بردن تفاوتهای ناحیهای و پراکندگی متناسب جمعیت در سطح منطقه است. توسعه متعادل و متوازن فضاهای جغرافیایی، نیازمند بررسی دقیق و همه جانبه مسایل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و شناخت بهتر نیازهای جامعه و بهبود آنهاست. به همین جهت از جمله معیارهای معمول در برنامهریزی منطقهای، سطحبندی نواحی بر اساس برخورداری از شاخصهای مختلف توسعه است. در پژوهش حاضر سعی شده با بهرهگیری از تکنیک تاکسونومی و با استفاده از تعداد 42 شاخص توسعه در زمینههای اقتصادی، اجتماعی، آموزشی، بهداشتی و درمانی به تعیین و تحلیل سطوح توسعه شهرستانهای استان کرمانشاه پرداخته شود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و روش انجام آن، توصیفی- تحلیلی میباشد. یافتههای پژوهش نشان میدهد که بین شهرستانهای استان به لحاظ شاخصهای توسعه اختلاف و نابرابری وجود دارد و نتیجه به کارگیری مدل تاکسونومی، شهرستانها را در 5 سطح بسیار برخوردار، برخوردار، تا حدودی برخوردار، محروم و بسیار محروم قرار داده که در سه سطح اول هیچ شهرستانی جای نگرفته و شهرستانهای صحنه، کنگاور، پاوه و قصرشیرین در سطح محروم و شهرستانهای سنقر، هرسین، کرمانشاه، دالاهو، گیلانغرب، اسلام آباد غرب، روانسر، جوانرود، سرپل ذهاپ و ثلاث باباجانی در سطح بسیارمحروم قرار گرفتهاند. همچنین نتایج نشان میدهد که 5/28 درصد شهرستانها در سطح محروم و 5/71 درصد شهرستانها در سطح بسیار محروم قرار گرفتهاند. در پایان نیز پیشنهاداتی جهت بهبود وضعیت نواحی محروم ارائه گردید. درکل نتایج؛ نشان دهنده محرومیت نسبی شهرستانها را دارد و این ایجاب می کند که برنامه ریزان و تصمیم گیرندگان توجه بیشتری به این استان بویژه شهرستانهای با درجه محرومیت بیشتر داشته باشند.
)