عضو هیات علمی گروه جغرافیا، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایران
چکیده
در سال های اخیر ، پارادایم هوشمندسازی مدیریت شهری به یکی از مقوله های اساسیی در ادبیات تحقیقی ایی حوزه تبدیل شده است.در حالیکه طبق آخری رده بندی در سال 2018 ، هیچ یک از شهرهای ایران در فهرست برتری شهرهای هوشمند جهان قرار ندارند. به همین دلیل ، در این پژوهش طراحی مدل سازمان هوشمند برای یشهر شیراز بررسی می شود تا راهکارهای اجرایی و عملی آن مشخص و مؤلفه های اثرگذار بر هوشمندسازی تعیین شود. این مطالعه به شیوة توصیفی تحلیلی به انجام رسید. داده های مورد نیاز از نمونه ای به حجم 384 نفر شهروندان ساکن شهر شیراز برآورد گردید که با استفاده از پرسشنامۀ محققق ساخته گردآوری شد . به منظور دستیابی به اهداف پژوهش و بررسی فرضیه‌ها از مدلسازی معادلات ساختاری ازنرم افزار ( AMOS ) استفاده شد . در بخش اول برای بررسی برازش مدل های اندازه گیری از روش تحلیل عاملی تأییدی و در بخش دوم به منظور بررسی مدل ساختاری و معنی داری روابط بین متغیرها از روش تحلیل مسیر بهره گرفته شد . با توجه به نتایج تحقیق محیط هوشمند شهری تاثیری مثبت ( 56/0 ) بر مدیریت شهری هوشمند دارد . به عبارتی با هر واحد تغییر در محیط هوشمند ، متغیر مدیریت شهری هوشمند به میزان 56/0 واحد و هم جهت با هم تغییر می‌کند . در ارتباط با تاثیر سازمان هوشمند بر مدیریت شهری هوشمند ، سازمان هوشمند تاثیری مثبت (71 /0 ) و حکمرانی هوشمند تاثیری مثبت ( 73/0 ) بر مدیریت شهری هوشمند دارد .
)
