اسفندیاریدرآباد، فریبا؛ عطا،
غفاریگیلانده و خداداد،
لطفی. (1393) . ارزیابی آسیبپذیری شهرها از گسلهای پیرامونی با استفاده از روش TOPSIS در محیط GIS مطالعه‌ی موردی: (شهر اردبیل).
مخاطرات محیط طبیعی، 4: 17-33.
اوزی، رمضان. (1393). جغرافیای مخاطرات (مخاطرات انسانی و طبیعی)، ترجمه محمد ظاهری، چاپ سوم. تبریز: انتشارات دانشگاه تبریز.
آزاده، سیدرضا؛ و تقوایی، مسعود. (1396) . تحلیل فضایی آسیبپذیری سکونتگاههای شهری و روستایی در برابر مخاطره زلزله (مطالعه موردی: استان گیلان)، تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، 3: 71-84.
بیرودیان، نادر. (1385). مدیریت بحران اصول ایمنی در حوادث غیرمنتظره. مشهد: نشر جهاد دانشگاهی مشهد.
پویان، ژیلا؛ و فریبرز، ناطقیالهی. (1378). آسیبپذیری ابر شهرها در برابر زمین لرزه؛ مطالعه موردی شهر تهران، سومین کنفرانس بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله (صص 1-17)، جلد چهارم، تهران.
حاجینژاد، علی؛ احد،
بدلی؛ و
واحد، آقایی. (1394). بررسی عوامل مؤثر برآسیب‌پذیری ناشی از زلزله در مناطق شهری دارای سکونتگاههای غیررسمی با استفاده از GIS (مطالعة موردی مناطق1و5 شهر تبریز)،
مخاطرات محیط طبیعی، 6: 33-56.
حسینزاده، سیدرضا. (1383). برنامهریزی شهری همگام با مخاطرات طبیعی با تأکید بر ایران، جغرافیا و توسعه ناحیهای، 3: 59-88
درستکارگلخیلی، هما؛ یدالله، یوسفی؛ مهدی، رمضانزادهلسوبی؛ و همتالله، روده. (1394). ارزیابی میزان تابآوری سکونتگاهها در برابر مخاطرهی سیلاب در روستاهای منتخب حوضهی نکارود، تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، 7: 15-30.
روستایی، شهرام. (1390). پهنهبندی خطر گسل تبریز برای کاربریهای مختلف اراضی شهری، جغرافیا و توسعه، 21: 27-41.
طاهریزاده، کیاتون. (1394). بررسی تاثیرات چابکی زنجیرهتامین، بر سودآوری سازمان، پایاننامه کارشناسیارشد. دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، گروه مدیریت اجرایی.
فرجیسبکبار، حسنعلی؛ مرتضی، امیدیپو، مهدی، مدیری؛ و امیر، بسطامینیا. (1393). ارائه مدل پهنهبندی آسیبپذیری شهر اهواز با استفاده از مدل مرتبسازی گزینهها مبتنی با پروفایل (SSP)، مدیریت بحران، 1: 45-56.
فرزادبهتاش، محمدرضا؛ محمدعلی، کینژاد، محمدتقی، پیربابایی؛ و علی، عسگری. (1392). ارزیابی و تحلیل ابعاد و مؤلفههای تابآوری کلان شهر تبریز، هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، 3: 33-42.
قهرودیتالی، منیژه؛ آنیتا، مجیدیهروی؛ و اسماعیل، عبدلی. (1395). آسیبپذیری ناشی از سیلاب شهری (مطالعه موردی: تهران، درکه تا کن)، جغرافیا و مخاطرات محیطی، 17: 21- 35.
لطفی، خداداد. (1391). مدلسازی ضریب آسیبپذیری شهرها در برابر زلزله با استفاده از GIS و GA مطالعه موردی: (شهر اردبیل)، پایاننامه کارشناسیارشد، دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکدة علوم و ادبیات انسانی، گروه جغرافیا.
محمدپور، احمد. (1389). فرا روش بنیانهای فلسفی و عملی روش تحقیق ترکیبی در علوم اجتماعی و رفتاری، تهران: انتشارات جامعه شناسان.
محمدی، علیرضا؛ و اصغر، پاشازاده. (1396). سنجش تابآوری شهری در برابر خطر وقوع زلزله، مطالعه موردی: شهر اردبیل، پژوهشهای دانش زمین، 30: 112-126.
یاراحمدی، داریوش؛ و سیامک،
شرفی. (1395). عوامل محیطی موثر بر شکل‌گیری و رخداد مخاطرات طبیعی سکونتگاههای روستایی دشت سیلاخور استان لرستان،
مخاطرات محیط طبیعی، 8: 123-134.
Al-Nammari, F., & Alzaghal, M. (2015). Towards Local Disaster Risk duction in Developing Countries: Challenges from Jordan. Isaster Risk Reduction, 12: 34-41.
ESCAP. (2014). Statistical Yearbook for Asia and the Pacific 2014, Nnited Nations Publications. Www. ESCAP. Org.
Henseler, J., Ringle C. M., & Sinkovics, R. R. (2009). The use of partial least squares path modeling in international marketing. Advances in International Marketing, 20: 277-320.
Herbert, E., Huppert, R, & Sparks, J. (2006). Extreme natural hazards: population growth, globalization and environmental change. Royal society publishing, 364: 1803-1814.
Hemingway, L., & Priestley, M. (2014). Natural Hazards, Human Vulnerability and Disabling Societies: A Disaster for Disabled People?
Review of Disability Studies: An International Journal,
2: 57-67.
Parvin, G. A., Surjan, A., Rahman, A., & Shaw, R. (2016). Urban Risk, City Government, and Resilience, Urban Disasters and Resilience in Asia, 21-34.
Peduzzi. P., Dao, H., Herold, C., & Mouton, F. (2009). Assessing global exposure and vulnerability towards natural hazards: The Disaster Risk Index. Natural Hazards Earth System Sciences, 9: 1149–1159.
)
