ارزیابی میزان برخورداری کمی و کیفی مسکن(مطالعه موردی: شهرستان‌های استان گیلان با تاکید بر نقاط شهری)

نویسندگان

1 استادیار گروه جغرافیای انسانی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران

2 دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی شهرسازی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

چکیده

رشد بدون برنامه­ریزی شهرها در دهه­های گذشته مشکلات عدیده­ای را پیش روی شهرها گذاشته است. از جمله این مشکلات می­توان مسایل مربوط به مسکن را برشمرد. براین اساس بررسی وضعیت بخش مسکن نیاز اساسی می­تواند باشد. بخش مسکن به­خاطر ویژگی­های منحصر به­فردی که دارد تأثیری اساسی در توسعه شهرها دارد، بر این اساس هداف اصلی پژوهش حاضر بررسی شاخص­های کمی و کیفی مسکن در نقاط شهری استان گیلان به تفکیک شهرستان و ارایه راهکارهایی برای بهبود وضعیت موجود می­باشد. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی است و از 13 شاخص کمی و کیفی برای بررسی وضعیت مسکن در نقاط شهری 16 شهرستان استان گیلان استفاده شده است. برای تحلیل اطلاعات نیز از مدل ANP و تاپسیس و همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می­دهد که وضعیت شاخص­های مورد بررسی در بخش مسکن در شهرهای استان گیلان دارای کمبودها و ضعف­های زیادی است و نقاط شهری شهرستان رودبار با امتیاز 0.6606 در رتبه اول از نظر مسکن قرار دارد و شهر صومعه­سرا نیز با امتیاز 0.285599 بدترین وضعیت مسکن را در استان دارد. همچنین مشخص گردید که نسبت شهرنشینی با میزان توسعه­یاقتگی بخش مسکن ارتباط معنا­داری ندارد. در این راستا پژوهش حاضر پیشنهادهای اعطای وام­های کم­بهره برای اقشار کم­درآمد، نوسازی و بهسازی واحدهای مسکونی تخریبی و بی­دوام، تدوین برنامه جامع مسکن برای برنامه­ریزی برای آینده­شهرها را در جهت بهبود وضعیت مسکن ارائه داده­است.

  • تاریخ دریافت: 10 شهریور 1395
  • تاریخ بازنگری: 28 مهر 1397
  • تاریخ پذیرش: 08 اسفند 1395
  • تاریخ اولین انتشار: 01 شهریور 1396