امروزه در جهان، امنیت بعنوان مهمترین فاکتور در تدوین استراتژی‌های توسعه گردشگری پایدار به‌شمارآمده، و با آن ارتباط مستقیم دارد. به صورتی که امنیت گردشگری می‌تواند منجر به توسعه اقتصاد محلی، افزایش اشتغال و سطح درآمد جوامع بومی، بالاخص نواحی روستائی گردد. هدف از پژوهش حاضر؛ ارزیابی تأثیر گردشگری مذهبی در امنیت محیط‌های روستایی در قالب سه فاکتور امنیت ارتباطی، اجتماعی و زیست‌محیطی می‌باشد. واحد تحلیل در این مطالعه روستا بوده و جامعه آماری آن از دو گروه جامعه میزبان(101 نفر) و خبرگان(24 نفر) تشکیل شده است. لذا از طریق پرسشنامه محقق ساخته که روایی و پایایی آن نیز تائید شده، انجام گرفته است. جهت تجزیه و تحلیل، وزن‌دهی و رتبه‌بندی معیارها از روش MABAC وFAHP ، استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد میانگین نمره اثرگذاری گردشگری مذهبی بر امنیت جامعه محلی در سطح 99 درصد معنادار بوده. از طرفی بعد ارتباطی امنیت با ارزش وزنی 524/0 و بعد زیست محیطی با ارزش وزنی 187/ 0به ترتیب بالاترین و پایین ترین اهمیت را به خود اختصاص داده‌اند. بر اساس نتایج حاصل از رتبه‌بندی ده روستای دارای پتانسیل بالای گردشگری مذهبی، روستاهای لنگر و حجت آباد به ترتیب بالاترین و پایین ترین رتبه را از لحاظ ناامنی کسب نموده‌اند.
)