بافت فرسوده شده هرچند در ظاهر مفهومی کالبدی را مستتر می‌سازد ولی بافتی است که در ابعاد مختلف جغرافیایی، اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی دچار فرسودگی شده و زیست پذیری آن کاهش‌یافته است. مطالعه و پژوهش این بافت‌ها ضرورتی است که در تحقیقات طی دو دهه اخیر جامعه علمی کشور بیشتر نمود پیداکرده است. این تحقیق با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی مبتنی بر روش گردآوری کتابخانه‌ای –اسنادی به بررسی مقالات علمی و پژوهشی منتشرشده با موضوع بافت فرسوده شهری در ایران پرداخته است. جامعه آماری پژوهش مقالات علمی و پژوهشی فارسی منتشرشده با موضوع بافت فرسوده در 5 سال اخیر(97-1392) است تا با فرا تحلیل متغیرهای موضوعی، روش‌شناسی پژوهش، توزیع مکانی و فضایی پژوهش، رشته، گروه و رتبه علمی محققان مطالعات صورت گرفته را واکاوی نماید. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد گروه جغرافیا بیشترین پژوهش‌ها، دانشگاه‌های نخست شهرهای تهران، اصفهان، مشهد بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده‌اند. نیمه غربی کشور بیشترین توازن پژوهشی بافت فرسوده را دارا می‌باشند. روش‌شناسی مورداستفاده غالب پژوهش‌ها توصیفی- تحلیلی با تنوع موضوعی پراکنده، و روش گردآوری داده‌ها میدانی، با روش تجزیه‌وتحلیل آماری مبتنی بر مدل‌های جغرافیایی(SWOT,ANP,AHP) بوده است. در کلیت نتایج نشان می‌دهد پژوهش‌های صورت گرفته عمدتاً ماهیت کمی و با استفاده از مدل ریاضی و آماری انجام‌یافته و در مسائل روش‌شناسی مانند طرح سؤال، فرضیه دچار ضعف می‌باشند.
)
