تحقیق حاضر به بررسی اختلاط کاربری با رویکردهای ترکیب، تراکم و توزیع به بررسی تأثیر اختلاط کاربری و برنامهریزی کاربری زمین بر مصرف انرژی با تأکید بر حمل و نقل در تبریز پرداخته است. محاسبه اختلاط کاربری از روشهای آنتروپی، شاخص کثرت، شاخص توزیع و آماره کانونی و برای بررسی وضعیت انرژی از آمار مصرف انرژی در تبریز، ضریب مالکیت خودرو، میزان جذب و تولید سفر، سرانه سواره و پیاده و میزان استفاده از انواع حمل و نقل عمومی و شخصی استفاده شده است. بررسی رابطه متغیرهای تحقیق با استفاده از همبستگی پیرسون انجام گرفته است. میزان اختلاط کاربری در شهر تبریز در حد متوسط قرار دارد به گونهای که این اختلاط در روش افت برابر با 6/0 و در روش اختلاط کاربری، تقریباً برابر با 72/0 و در روش HHI برابر با 61/0 میباشد. دامنه تغییرات آماره کانونی در مناطق مختلف شهری تبریز (5/0) نشاندهنده توزیع نامناسب کاربریها در سطح شهر تبریز میباشد. از نظر شاخص کثرت، 6 کاربری در سطح بسیار مناسب، 6 کاربری در سطح متوسط و مناسب و 6 کاربری در سطح نامناسب از نظر تراکم قرار دارند. نتایج حاصل از همبستگی پیرسون با شدت 712/0 در سطح معناداری 95% همبستگی بسیار قوی بین اختلاط کاربری و مصرف انرژی در حمل و نقل تبریز وجود دارد. در بین شاخصهای حمل و نقل بیشترین همبستگی با مصرف انرژی به ترتیب شاخصهای تولید و جذب سفر، سرانه سفر پیاده، سرانه سفر سواره، طول معابر و ضریب مالکیت خودرو با ضرایب همبستگی 649/0، 632/0، 621/0، 425/0 و 293/0 میباشد.
قنبری, ابوالفضل, & واعظی, موسی. (1402). ارزیابی تأثیر اختلاط کاربری اراضی شهری بر مصرف انرژی با تأکید بر حمل و نقل (مطالعه موردی: شهر تبریز). مهندسی جغرافیایی سرزمین, 7(3), -. doi: 10.22034/jget.2023.154010
MLA
ابوالفضل قنبری; موسی واعظی. "ارزیابی تأثیر اختلاط کاربری اراضی شهری بر مصرف انرژی با تأکید بر حمل و نقل (مطالعه موردی: شهر تبریز)". مهندسی جغرافیایی سرزمین, 7, 3, 1402, -. doi: 10.22034/jget.2023.154010
HARVARD
قنبری, ابوالفضل, واعظی, موسی. (1402). 'ارزیابی تأثیر اختلاط کاربری اراضی شهری بر مصرف انرژی با تأکید بر حمل و نقل (مطالعه موردی: شهر تبریز)', مهندسی جغرافیایی سرزمین, 7(3), pp. -. doi: 10.22034/jget.2023.154010
VANCOUVER
قنبری, ابوالفضل, واعظی, موسی. ارزیابی تأثیر اختلاط کاربری اراضی شهری بر مصرف انرژی با تأکید بر حمل و نقل (مطالعه موردی: شهر تبریز). مهندسی جغرافیایی سرزمین, 1402; 7(3): -. doi: 10.22034/jget.2023.154010