1
استاد گروه جغرافیا، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
2
دانش آموخته دکتری جغرافیای انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
چکیده
با عنایت به ابلاغ سیاست های کلی برنامه ششم توسعه و تدوین برنامه مذکور جهت تصویب، ابلاغ و اجرا در طی پنج سال آینده (1400-1396 هـ . ش) و نیز تجربه ده برنامه عمرانی و توسعه قبل و بعد از انقلاب اسلامی، توجه و تاکید بر ابعاد توسعه پایدار منطقهای ودرون منطقه ای مبتنی بر" راهبرد مهندسی جغرافیایی فضا(SGES)"، یعنی اتکا بر ظرفیتها و استعدادهای طبیعی و انسانی آنها و اولویت توسعه درون زا و توجه به توسعه برون زا در مرحله بعد و در صورت نیاز می تواند به توسعه پایدار منجر شود. در صورت لحاظ راهبرد مهندسی جغرافیایی فضا با در نظر گرفتن تمامی ابعاد توسعه پایدار اعم از محیطی- اکولوژیک، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی، نهادی- مدیریتی و کالبدی- فضایی میتواند ضمن تحقق توسعه و اهداف آن در مناطق و درون آن، موجبات توزیع بهینه جمعیت و فعالیت در سطوح ملی، منطقهای، ناحیهای و محلی فراهم شود. راهبرد مهندسی جغرافیایی فضا با تکیه بر توانهای طبیعی و انسانی و در سطوح مختلف ملی تا محلی و با رعایت اصول عدالت فضایی، دسترسی به جای برخورداری، برنامهریزی محدودهای به جای برنامهریزی نقطهای و پراکندگی و تمرکززدایی به جای تمرکزگرایی می نماید و با تاکید بر توسعه درون زا همراه با بهرهگیری از توسعه برون زا بصورت مکمل در راستای توسعه پایدار و در ابعاد مختلف آن را تضمین می کند. در راهبرد مهندسی جغرافیایی فضا بهره برداری مطلوب و بهینه از محیط جغرافیایی برای تأمین رفاه و آسایش نسل موجود به گونه ای که ضمن رعایت پایداری تمامی ابعاد آن زمینه بهرهمندی از آن برای نسلهای آتی نیز تضمین گردد و نیز شناخت دقیق و کامل محیط جغرافیایی در تمامی ابعاد آن و برنامهریزی توسعه براساس این شناخت با بهره گیری از مدل ها و روشهای ترکیبی(کمی- کیفی) با تاکید بر مدلها و روشهای کمی و قانونمند مورد توجه و تاکید می باشد. بنابراین مدل پیشنهادی راهبرد مهندسی جغرافیایی فضا در برنامهریزی منطقهای به دنبال توزیع بهینه جغرافیایی و سازماندهی فضایی جمعیت و فعالیتها با رویکرد توسعه پایدار و تحقق بهترین شکل توزیع فعالیتها همزمان با روند توسعه است و از طرفی سازماندهی اکولوژیک، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، نهادی- مدیریتی و کالبدی در سطوح ملی، منطقهای، ناحیهای و محلی به منظور تحقق آیندهای مطلوب و مبتنی بر توسعه پایدار میباشد. بر این اساس برنامهریزیهای بلندمدت، میان مدت و کوتاهمدت و در سطوح مختلف باید به همراه برنامهریزی فضایی با هدف کاهش و از بین بردن عدم تعادل فضایی یا نابرابریهای فضایی صورت گیرد و در یک کلام لحاظ راهبرد مهندسی جغرافیایی فضا به برنامهریزی فضایی به عنوان مکمل برنامهریزی منطقهای منجر خواهد شد.
مولائی هشجین, نصراله, صالحی بابامیری, چیا. (1396). مدل پیشنهادی راهبرد مهندسی جغرافیایی فضا در برنامه ریزی های منطقه ای ایران. مهندسی جغرافیایی سرزمین, 1(1), 1-12.
MLA
نصراله مولائی هشجین; چیا صالحی بابامیری. "مدل پیشنهادی راهبرد مهندسی جغرافیایی فضا در برنامه ریزی های منطقه ای ایران". مهندسی جغرافیایی سرزمین, 1, 1, 1396, 1-12.
HARVARD
مولائی هشجین, نصراله, صالحی بابامیری, چیا. (1396). 'مدل پیشنهادی راهبرد مهندسی جغرافیایی فضا در برنامه ریزی های منطقه ای ایران', مهندسی جغرافیایی سرزمین, 1(1), pp. 1-12.
VANCOUVER
مولائی هشجین, نصراله, صالحی بابامیری, چیا. مدل پیشنهادی راهبرد مهندسی جغرافیایی فضا در برنامه ریزی های منطقه ای ایران. مهندسی جغرافیایی سرزمین, 1396; 1(1): 1-12.