گروه سنجش از دور و GIS، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی تاثیر الگوهای فضای سبز بر روی میزان شاخص آلاینده‌های آلودگی هوا در کلانشهر تهران در سال93 صورت گرفته است، در این پژوهش از داده‌های ایستگاههای سنجش مرکز کنترل کیفیت هوای شهرداری تهران استفاده شده است. روش مطالعه در این تحقیق یک روش تحلیلی توصیفی می باشد که با بهره گیری از مدل های مکانی- فضایی به بررسی موضوع مورد نظر پرداخته است. با کسب دادهای غلظتی آلودگی هوا بعد از اعمال تصحیحات دادهای ماهانه تهیه و به طبع آن داده‌های فصلی تهیه شده است. باتوجه نقطه‌ای بودن داده‌ها در اولین قدم با روش‌های اینترپولاسیون، پهنه‌ها به تفکیک فصل و برای هر آلاینده مشخص شد. جهت نرمالسازی، مقایسه آلاینده‌ها با واحد یکسان و همچنین از بین بردن عدم قطعیت در داده‌ها همه لایه ها فازی ساز شد. به منظور بررسی ارتباط آلاینده با فضاهای سبز موجود فعلی لایه NDVI را از تصاویر لندست استخراج کرده و در دو زمان انتهای فصل بهار و انتهای فصل پاییز، رگرسیون مابین آلاینده‌ها به تفکیک فصل و نوع آلاینده باNDVI تهیه شد که همبستگی آنها تقریبا معنادار می باشد. همبستگی الگوی وضعیت ترکم معابر شهری تهران با همه آلاینده ها نیز معنادار می باشد. سرانجام الگوی معابر شهری فعلی بعنوان الگوی توسعه فضاهای سبز درنظر گرفته شد و با در نظر گرفتن ضریب همبستگی ها توسعه فضاهای سبز مد نظر قرار گرفت. آلاینده PM2.5 به عنوان نمونه موردی بررسی و خروجی های آن تهیه و بررسی شد.
)
