استادیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه باهنر کرمان، کرمان، ایران
چکیده
آب و هوا و گردشگری به عنوان اجزای اصلی یک سیستم به طرق مختلف بر یکدیگر تاثیر گذاشته و در تعامل با یکدیگر بحث جدیدی به عنوان اقلیم شناسی توریسم مطرح مینماید. اقلیم از دیدگاه برنامهریزی گردشگری بسیار اهمیت دارد و گردشگران معمولا در جستجوی اقلیم مطلوب یا اقلیم آسایش هستند که در آن فرد هیچ گونه احساس نارضایتی و عدم آسایش حرارتی و اقلیمی ندارد. از اینرو در این پژوهش که با هدف تحلیل فضایی و سنجش زمانی شاخص اقلیم آسایش گردشگری استان آذربایجان‌شرقی با استفاده از GIS، صورت گرفته است، ابتدا آمار هفت پارامتر اقلیمی مورد نیاز بصورت ماهانه در 10 ایستگاه سینوپتیک و کلیماتولوژی داخل استان در بازه زمانی 60 ساله (2010-1951 میلادی) استخراج شد و تبدیلهای لازم بر اساس مدل TCI در دادهها اعمال شده است وپسازتجزیهوتحلیلوپردازشآنهاوتهیهبانکاطلاعاتی،رتبههر کداماز مؤلفه هایCID،CIA رابدستآورده،مقدارعددی TCI را بهتفکیکبرایماههایسالدر نرمافزار TCI calculator محاسبه شده است. سپس نقشه پراکندگی ماهانه TCI هر ایستگاه با استفاده از روش درونیابی (IDW)، در نرم افزار ARCGIS ترسیم شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که بهترین زمان از نظر دارابودن شرایط اقلیم آسایشی برای گردشگران فصول بهار و تابستان (نیمه اول سال) میباشد. به عبارت دیگر ماههایمی، ژوئن، جولای و اگوست از بهترین شرایط زمانی اقلیم آسایش گردشگری برخوردار است. این درحالی است که ماههای ژانویه، فوریه و دسامبر نامناسبترین ماهها از لحاظ اقلیم آسایش گردشگری میباشد.
)